بین حیوانات میگن حافظه فیل قوی ترین هستش به طوری که در کودکی تنها برای یک بار چهره شخصی را دیده باشد در اخرین لحظات زندگی خود نیز اگر شخص را ببیند با جزئیات به خاطر می آورد این خوبه نعمت هستش اما یادمه تو جایی که این مطلب رو میخوندم نوشته بود فرض کنین این فیل قصه ما تو بچگی به جای دیدن یه شخص خوب و مهربون یه شکارچی رو دیده باشه که مادرشو میکشه و آج هاشو در میاره برای فروش ! این فیل قصه ما به کدامین گناه تا وقتی که زنده هست باید اینو به یاد داشته باشه باید براش یاد اوری بشه ؟
ما کسایی که حافظمون قوی هستش یه همچین چیزی تجربه میکنیم طرف جلومون یه ساعت کسشعر بگه و ما حتی علاقه ای به خودش و حرفاش نداشته باشیم ده روز بعدش بپرسین چی شنیدین چی گفت ؟ میبینین با خونسردی تمام تا «و» حرفاشونو مثل بلبل به زبون میاریم از اون طرف یه صحنه نا خوشایند میبینیم بدی مبینیم چیزی که انتظارشو نداشتیم و میبینیم قشنگ تا یه مدت مثل پرده جلو چشامون باز میشه یه مدت بعد تر هر موقع خلوت میکنی مثلا یکم استراحت کنی مثل فیلم جلوت اکران میشن چهره طرف رو میبینی سیر تا پیاز کار هاش و حرفاش یه دور مرور میکنی دلت نمیخواد ها اون موقع بد بود الان بهترین الان عشق داداش اما چه میشه کرد
دو تا بدی دیگه هم داره جا داره بهش اشاره کنم اولی این هستش که دوستات فکر میکنن گوگل هستی خداوکیلی یه دقیقه قبلشونو هم از من میپرسن خب عزیز من یکم به مخت فشار بیار اون حافظه بد بخت اونقدر ازش استفاده نشده که از کار افتاده یکم فکر کنی خدا رو چه دیدی شاید به کار افتاد والا
یکی هم این که اون شور و شوقی که وقتی تو خاطره ای برات مرور میشه رو ملت ندارن وقتی تعریفش کنی برای بقیه نسبت بهش خنثی هستن خب حق دارن اونا که اون لحظه رو در اون زمان و مکان زندگی نکردن هرچقدر هم با جزئیات بگی اونا حسش نمیکنن فقط میشنون
+ این کسایی که حافظشون یکم بیشتر از یکم از ما کمتر هستش خدایی خیلی رو اعصاب ما هستن غیر عمد ما رو تا مرز مرگ حرص میدن
